“Andolsun size
      kendinizden öyle bir Peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız
      ona çok ağır gelir. O, size çok düşkün, müminlere karşı çok şefkatlidir,
      merhametlidir.” (Tevbe, 128)

Rasûlullah (sav) buyurdular:

“Hiç şüphesiz ben size
      bir babanın evlatlarına olan durumu gibiyim.” (Ebu
      Davud, Taharet, 4; Beyhaki, Sünen-i Kübra, I, 91. )

Ebû Hü­rey­re (ra), Pey­gam­ber Efen­di­miz
      (sav)’e hiç kim­se­nin sor­ma­ya ce­sâ­ret ede­me­di­ği şeyle­ri sor­mak
      hu­sû­sun­da son de­re­ce ce­sur dav­ra­nır, hiç çe­kin­mez­di. Bir­gün
      Fahr-i Kâ­inât Efen­di­miz’e:

“–Yâ Ra­sû­lal­lâh! Nü­büv­vet­le alâ­ka­lı
      ilk gör­dü­ğü­nüz alâ­met ne­dir?” di­ye sor­du.

İki ci­hâ­nın sa­âdet reh­be­ri olan
      Al­lâh Ra­sû­lü (sav) şöy­le bu­yur­du:

“–Ey Ebû Hü­rey­re! Mâ­dem
      sor­dun, söy­le­ye­yim. Ben on yaş­la­rın­day­ken bir­gün sah­râ­da idim.
      Ba­şı­mın üs­tün­den ge­len bir ses­le ir­kil­dim. Bir adam di­ğe­ri­ne
      sor­du:

“–Bu, O mu­dur?”

Öte­ki ce­vap ver­di:

“–Evet, bu O’dur.”

O za­mâ­na ka­dar hiç kim­se­de
      gör­me­di­ğim yüz­ler, kim­se­de bul­ma­dı­ğım rûh­lar ve hiç kim­se­de
      gör­me­di­ğim el­bi­se­ler­le kar­şı­ma çık­tı­lar. Yü­rü­ye­rek ba­na
      doğ­ru ge­len o iki adam­dan her bi­ri, bir ko­lum­dan tut­tu, fa­kat do­kun­duk­la­rı­nı
      hiç his­set­me­dim.

Bi­ri ar­ka­da­şı­na:

“–Hay­di O’nu ye­re ya­tır!”
      de­di.

Be­râ­ber­ce be­ni ye­re
      ya­tır­dı­lar. Ben hiç­bir zor­luk ve güç­lük­le kar­şı­laş­ma­dım. Yi­ne
      bi­ri diğerine:

“–Hay­di göğ­sü­nü aç!”
      de­di ve o da aç­tı. Fa­kat ne kan gör­düm, ne de bir acı his­set­tim.
      Ona yi­ne şöy­le de­di:

“–Hay­di, ora­da­ki kin
      ve ha­se­di çı­kar!”

O da ora­dan kan pıh­tı­sı
      gi­bi bir şey çı­kar­dı. Son­ra onu fır­la­tıp at­tı.

 “–Hay­di, şim­di
      onun ye­ri­ne şef­kat ve mer­ha­me­ti yer­leş­tir!” de­di. Çı­kar­dık­la­rı
      şey büyüklüğün­de ve gü­mü­şe ben­ze­yen bir şey koy­duk­la­rı­nı gör­düm.
      Son­ra sağ aya­ğı­mın başparmağını tu­tup oy­nat­tı ve:

“–Hay­di se­lâ­met­le
      git!” de­di.

Ben kal­kıp gi­der­ken
      içim şef­kat ve mer­ha­met­le do­lu idi. On­dan son­ra da hep kü­çük­le­re
      kar­şı şef­kat, bü­yük­le­re kar­şı da mer­ha­met his­set­tim.” (Ah­med,
      V, 139; Hey­se­mî, VI­II, 223)

Her Güne Bir Esma-ül
      Hüsna (Allah’ın En Güzel İsimleri)

el-Kâbız: İmtihan
      için sıkan, rızkı belli bir ölçüde tutan ve o ölçüyle veren, ölüm anında
      kullarının can emanetini geri alan demektir.

Kısa Günün Kârı

Cenâb-ı Hak cümlemizin kalbini şefkat
      ve merhametle doldursun.

Lügatçe

şirk: Müşriklik, Allah'a şerik, ortak koşma, Allah'dan başka bir
      Allah bulunduğuna inanma.

"İki
      Gün Bir Değil" mail servisi bir ALTINOLUK
      hizmetidir.

www.2g1d.com

Hergün
      düzenli olarak gönderdiğimiz maillerimizin önemsiz kutunuza düşmemesi ve
      ya ulaşmaması sorununu önlemek için lütfen gunluk@2g1d.com mail adresimizi adres
      defterinize ekleyiniz. Nasıl yapıldığını öğrenmek içinTıklayınız.

Bu mail düzgün bir şekilde görüntülenmiyorsa lütfen
      tıklayınız

Bir
      daha mail gönderilmesini istemiyorsanız lütfen tıklayınız.

      Please click here to unsubscribe